dinsdag, april 16, 2019 | Headlines
Op woensdag 10 april werden in het Hodshon Huis de acht Jan Brouwer Scriptieprijzen voor de geestes- en maatschappijwetenschappen uitgereikt door Drs. M.L.L.E. Veldhuijzen van Zanten, voorzitter van het Jan Brouwer Fonds.
Na het openingswoord van de voorzitter van de KHMW, Prof. dr. Louise Gunning-Schepers, vertelde Drs. Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner over de naamgever van de prijzen. Hierna spraken de juryleden van de acht wetenschapsgebieden de laudatio's uit. De winnaars ontvangen allemaal een geldprijs van € 2.000 voor hun scriptie.
Winnaars van de Jan Brouwer Scriptieprijzen 2019 zijn:
Laura de Nooij - Universiteit van Amsterdam (Menswetenschappen)
Marie Hansen-Couturier - Protestantse Theologische Universiteit (Religiewetenschappen en theologie)
Frank de Meijer - Tilburg University (Economische Wetenschappen)
Hans Biezenaar - Universiteit Utrecht (Rechtswetenschappen)
Amir Taha - Universiteit Utrecht (Geschiedenis)
Tara Neplenbroek - Universiteit Utrecht (Taal- en literatuurwetenschappen)
Rick van Well - Universiteit Leiden (Maatschappijwetenschappen)
Nina de Groot - Vrije Universiteit (Filosofie)
Hans Biezenaar en Nina de Groot gaven een korte presentatie over hun scripties.
Prijswinnaars en juryrapporten
Laura de Nooij, Marlies Veldhuijzen van Zanten, Peter van Koppen
Juryrapport
Marie Hansen-Couturier, Marlies Veldhuijzen van Zanten, Martha Frederiks
Juryrapport
Frank de Meijer, Marlies Veldhuijzen van Zanten, Michiel Keyzer
Juryrapport
Hans Biezenaar, Marlies Veldhuijzen van Zanten, Marleen van Rijswick
Juryrapport
Amir Taha, Marlies Veldhuijzen van Zanten, Frank van Vree
Juryrapport
Tara Neplenbroek, Marlies Veldhuijzen van Zanten, Joep Leerssen
Juryrapport
Rick van Well, Marlies Veldhuijzen van Zanten, Claes de Vreese
Juryrapport
Nina de Groot, Marlies Veldhuijzen van Zanten, Jan-Willem Romeijn
Juryrapport
dinsdag, april 16, 2019 | Headlines
Op vrijdag 12 april werden de jaarlijkse profielwerkstukprijzen van de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen voor leerlingen uit de regio Kennemerland uitgereikt. Het winnende HAVO-werkstuk werd geschreven door Britt Riedijk van het Haarlemmermeer Lyceum/Locatie Baron de Coubertin in Hoofddorp. Erik van der Plas en Bram van Heest van het Eerste Christelijk Lyceum in Haarlem schreven het winnende VWO-werkstuk. Beide werkstukken werden bekroond met een prijs van 500 Euro. De eervolle vermelding VWO gaat naar Steven van den Wildenberg en Matthijs Ates van het Atheneum College Hageveld in Heemstede. Juryleden waren Ton Nijhuis, Rina van Opstal en Jan Spoelder. Het juryverslag over alle genomineerde werkstukken werd uitgesproken door Rina van Opstal en is hieronder in te zien, net als de winnende werkstukken.
Prof. dr. J.W. (Jan Willem) Gunning, lid van de KHMW en oud-hoogleraar ontwikkelingseconomie hield tijdens de bijeenkomst een boeiende lezing, getiteld "Nieuwsgierigheid". Alle genomineerden ontvingen als aandenken aan de mooie middag het boek "Hoe zwaar is licht, Meer dan 100 dringende vragen aan de wetenschap" samengesteld door Beatrice de Graaf en Alexander Rinnooy Kan.
De prijzen werden uitgereikt door Prof. dr. L.J. (Louise) Gunning-Schepers, voorzitter van de KHMW en Jkvr. mr. P. (Pauline van Lennep), bestuurslid van de KHMW.
U kunt de bekroonde werkstukken hieronder inzien:
Er waren 12 prachtige werkstukken genomineerd. Ze worden allemaal toegelicht in het door Els Theel, coördinator van de profielwerkstukprijzen, opgestelde juryrapport.
Over de winnende werkstukken verscheen zaterdag 13 april een artikel in het Haarlems Dagblad.
Tevens ging over de winnaars een persbericht uit.
maandag, februari 18, 2019 | Headlines
Vechten voor het ‘naakte voortbestaan’ van Nederland
In de Frans-Bataafse tijd was het prille Nederland niet veel meer dan een speelbal tussen Engeland en Frankrijk. Oud-ambassadeur Pim Waldeck vertelde tijdens de Winterlezing van de KHMW hoe één man het voortbestaan van de Bataafse Republiek probeerde veilig te stellen, en wat die periode zegt over het hedendaagse Nederland.
Kijk je terug op de kredietcrisis van 2008, dan lijkt het wel alsof Nederland niet veel méér is dan een speelbal in de mondiale wereldorde. De financiële malaise in de Verenigde Staten sloeg binnen no time over naar het kleine handelslandje aan de Noordzee. En datzelfde geldt voor geopolitieke verschuivingen: de aanstaande Brexit zet de machtsverhoudingen in de Europese Unie flink op zijn kop, en we moeten maar afwachten hoe dat uitpakt voor Nederland. Dat roept de vraag op: is Nederland wel kapitein op eigen schip?
Verschillende crises op een moment
Die discussie is helemaal niet zo nieuw, liet Pim Waldeck op 9 februari zien tijdens de jaarlijkse Winterlezing van de KHMW in Haarlem. De KHMW-directeur en voormalig ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk sprak in zijn lezing uitgebreid over Maarten van der Goes van Dirxland (1751-1826), de allereerste Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken. Hij moest de Bataafse Republiek (zie kader) in woelige politieke wateren op de kaart van Europa zien te houden.
‘Rond 1800 speelden er – net als vandaag de dag – verschillende crises op één en hetzelfde moment,’ zei Waldeck. ‘In de Bataafse Republiek streden patriotten en Oranjegezinden om de macht, waardoor er een ontzettend gebrek aan eendracht was over hoe Nederland zich moest verhouden tegenover de grote buitenlandse mogendheden. Aan defensie werd weinig geld besteed, want veel mensen koesterden de illusie dat financieel-economische macht alleen voldoende zou zijn om de invloed en het aanzien van de republiek te herwinnen.’
‘Het naakte voortbestaan’
Dat was gevaarlijk, want in diezelfde tijd was Europa in de ban van de rivaliteit tussen Engeland en Frankrijk. Beide landen wilden de Bataafse Republiek graag in hun eigen invloedssfeer houden, al was het maar als buffer tegen de vijand. Het leidde tot een zeer explosieve situatie. Waldeck: ‘Het ging hier om het naakte voortbestaan van ons land, want we waren indertijd niet meer dan wisselgeld tussen de grote mogendheden.’
Het was Van der Goes van Dirxland die in deze chaos het buitenlandse beleid van de jonge republiek moest bepalen. Daarbij had hij eigenlijk maar één doel: de prille Bataafse Republiek op de kaart van Europa houden. Om dat te bewerkstelligen, probeerde hij allereerst alle neuzen in de republiek dezelfde kant op te krijgen. Waren het voorheen vaak particuliere actoren – waaronder de grote steden – die zich met de buitenlandse handelspolitiek bezighielden, vanaf nu ging het staatsbelang boven alles. Ook kwamen er onpartijdige ministeries die het algemeen belang dienden.
‘Van der Goes van Dirxland deed er alles aan om de afstand tot de vechtende olifanten te vergroten,’ zei Waldeck, doelend op Frankrijk en Engeland. ‘Hij ijverde op het internationale toneel voor erkenning van het bestaansrecht en de onafhankelijkheid van de Bataafse Republiek. En hij probeerde een allesomvattend handelsverdrag te sluiten met de Fransen.’
Tactiek van buigend riet
Langzaam maar zeker werd de situatie echter onhoudbaar. In 1803 verklaarde Napoleon dat de Bataafse Republiek slechts ‘een satelliet rond een planeet’ was, waarmee hij bedoelde dat Nederland destijds al volledig afhankelijk was van de Fransen. Van der Goes van Dirxland kon er alleen maar voor zorgen dat de gevreesde annexatie van Nederland zolang mogelijk werd uitgesteld. ‘Je kunt zijn tactiek nog het best omschrijven als buigend riet,’ zei Waldeck. ‘De Franse eisen werden achtereenvolgens verworpen, uitgesteld, schoorvoetend geaccepteerd en ontdoken door de Nederlanders, met als enige doel om wat tijd te winnen.’
Het mocht niet baten. In 1806 kreeg Nederland een Franse koning. In 1810 volgde alsnog de onvermijdelijke annexatie, een situatie die tot 1813 zou duren. Was de strijd van Van der Goes van Dirxland dan voor niets geweest? Absoluut niet, meent Waldeck. ‘Het was een belangrijke periode van zelfonderzoek naar een Nederlandse identiteit. Waarschijnlijk heeft de vernederende ervaring van de Franse inlijving uiteindelijk het laatste duwtje gegeven om van Nederland een eenheidsstaat te maken. De Frans-Bataafse tijd is later vaak verguisd of vergeten, maar in feite vond daar de conceptie plaats van het moderne Nederland.’
Defensie en diplomatie
En wat zegt dit over het hedendaagse Nederland? ‘Dat we onze buitenlandse gereedschapskist nooit mogen verwaarlozen,’ zegt Waldeck. ‘We moeten er niet alleen voor zorgen dat we een belangrijk handelsland blijven, maar ook dat we onze defensie op orde houden. En laten we ook blijven investeren in onze diplomatieke footprint over de hele wereld.’
---
Over de Bataafse Republiek
De Bataafse Republiek (1795– 1806) omvatte het grootste gedeelte van het huidige Nederland. In 1796 stemde het Nederlandse volk voor het eerst in democratische verkiezingen voor een nationaal parlement. De republiek was feitelijk een vazalstaat van Frankrijk.
---
Dit verslag werd opgesteld door Merijn van Nuland, Van Nuland Tekst en Advies.
Wilt u de volledige lezing van Pim Waldeck nalezen? Klik dan hier.
Pim Waldeck, Maarten van der Goes van Dirxland (1751-1826). Nederlands eerste minister van Buitenlandse Zaken, Vantilt, 2018
vrijdag, december 7, 2018 | Headlines
De Jonge Akademie en de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen reikten op vrijdag 23 november jl. voor de tweede keer de Nationale Postdocprijs uit. Winnaar is Dr. Eddie Brummelman. Hij ontving deze prijs voor zijn werk als postdoc onderzoeker binnen het Research Institute of Child Development and Education aan de Universiteit van Amsterdam. De prijs, een oorkonde en een geldbedrag van € 10.000, werd aan hem overhandigd tijdens een bijeenkomst in het Trippenhuis in Amsterdam door Belle Derks, voorzitter van DJA en Louise Gunning-Schepers, voorzitter van de KHMW.
In zijn onderzoek kijkt Eddie Brummelman naar hoe ouders hun kinderen zelfwaardering proberen aan te leren. Zelfwaardering wordt gezien als de basis van een gelukkig en succesvol leven, maar wat Brummelmans onderzoek laat zien is dat er ook dingen mis kunnen gaan: met name kinderen op een voetstuk zetten en ze vertellen hoe speciaal en bijzonder ze zijn kan averechtse gevolgen hebben en bijvoorbeeld narcistische trekken aanwakkeren.
Het rapport van de jury, bestaande uit Prof. dr. Patricia Dankers (TU/e), Prof. dr. Lude Franke (RUG), Dr. Barbora Hola (VU) en Prof. dr. Christian Lange (UU), kunt u hieronder inzien.
Laudatio Eddie Brummelman
De Nationale Postdocprijs wordt jaarlijks ter beschikking gesteld door DJA en de KHMW, als stimulering voor postdoc onderzoekers voor het uitvoeren van excellent wetenschappelijk onderzoek met (potentieel) grote maatschappelijke impact. De Prijs wordt afwisselend toegekend aan één postdoc op alfa/gamma, respectievelijk bèta/medisch gebied.
maandag, november 12, 2018 | Headlines
Op dinsdag 6 november is voor de vierde keer de Van der Knaap Prijs uitgereikt. Deze prijs wordt toegekend ter bekroning van een oorspronkelijk onderzoek op het terrein van de economische en sociale geografie in brede zin, alsmede op het terrein van de stedelijke en regionale economie.
Winnaar is Dr. Dario Diodato. Hij ontving de prijs van € 10.000 en een medaille - uit handen van Prof. Bert van der Knaap - voor zijn proefschrift "Technological and structural change. Understanding economic growth in countries and regions". Dario Diodato is nu research fellow bij het Center for International Development’s Growth Lab aan Harvard University en kwam speciaal over uit de VS om zijn prijs in ontvangst te nemen.
De bijeenkomst werd voorgezeten door Prof. dr. Louise Gunning-Schepers. Prof. dr. Coen Teulings, hoogleraar economie Universiteit Utrecht en lid van de KHMW gaf een lezing met de titel “Het succes van de stad”.
Juryreport Van der Knaap Prize 2018
Dario Diodato en Bert van der Knaap
Bert van der Knaap, Dario Diodato met zijn ontvangen medaille, Louise Gunning-Schepers
