Locatie: Doopsgezinde Kerk, Frankestraat 24, Haarlem
Thema: Raising Children: The Perception of Childhood.
Met als sprekers Prof. dr. Kim Reynolds, Professor of Children’s Literature Newcastle University, die zal spreken over het beeld van het kind in de jeugdliteratuur door de eeuwen heen en Prof. dr. Micha de Winter, hoogleraar maatschappelijke opvoedingsvraagstukken Universiteit Utrecht, die zal ingaan op de huidige perceptie van het kind in de opvoeding.
Gekoppeld aan de tentoonstelling Real Children: the Child in 19th Century Dutch Art in Teylers Museum najaar 2019.
De presentatie is in handen van dagvoorzitter Ziggy Klazes.
Programma: 14.30 uur inloop, 15.00 uur aanvang lezingen, 17.00 uur borrel, 17.30 uur einde.
Vrij toegankelijk. Aanmelden via sdb.secretariaat@khmw.nl
Prof. dr. K. (Kim) Reynolds, Professor of Children’s Literature, Newcastle University (UK)
Raising the best possible children
Writers who choose to write for children are almost always trying to inspire, educate and generally improve their readers: in other words, children’s books are important tools for the work of raising children. How they do this, though, depends on what it is believed children can and should be like at any given time. Thinking about what constitutes ideal childhood has gone through a great many changes over time. This talk will trace changes in the understanding of childhood as reflected in books for children, one of the first places where children see images of themselves.
The examples covered span three centuries and range from stories designed to frighten children into good behaviour through works in which children save adults from their own temptations. Some of the examples are deeply rational, others invoke supernatural beings, and a good number are comic, but since it is widely accepted that good behaviour and happy endings generally make for unexciting stories, few of them are dull! Children regularly read stories about other children behaving badly – and suffering the consequences.
Illustrations play a key role in much writing for the young meaning there is plenty of scope not just to listen to how children have been addressed over the centuries, but also to see how it was thought they should look and behave.
NB: deze lezing wordt in het Engels gehouden.
Prof. dr. M. (Micha) de Winter, hoogleraar maatschappelijke opvoedingsvraagstukken aan de Universiteit Utrecht
Van Kwetsbaar naar Hoopvol
Kinderen hebben hoop en optimisme nodig: die vormen de motor van de ontwikkeling. De samenleving heeft hoopvolle en optimistische burgers nodig die bereid zijn om met elkaar de handen uit de mouwen te steken. Welke bijdrage kunnen opvoeding en onderwijs daaraan leveren? 37 jaar geleden introduceerde Lea Dasberg de term ‘pedagogiek van de hoop’. Zij vond dat er zoveel ellende, doemdenken en pessimisme over kinderen werd uitgestort dat er voor hen nog nauwelijks identificatiemogelijkheden overbleven. Zij stelden dat de wereldse ellende niet voor kinderen verdoezeld moesten worden, maar dat deze pedagogisch voor hen moest worden vertaald. Ze zei: laat presentatie van ellende vergezeld gaan met de presentatie van hoop en mogelijkheden tot verbetering. Van deze pedagogiek van de hoop is nimmer meer iets vernomen. Maar, er zijn m.i. veel hedendaagse aanleidingen om opnieuw de hoop als pedagogisch thema op de agenda te zetten.
De eerste is de almaar toenemende tendens om kinderen te categoriseren via toetsing en labeling. De vraag is of wij kinderen hoop bieden en optimistisch maken door ze al op steeds jongere leeftijd hun eigen beperkingen en kwetsbaarheid te laten zien; bijvoorbeeld in contrast tot hun groeimogelijkheden. De tweede is de tendens om opvoeding steeds meer te gaan zien als het reguleren en manipuleren van gedrag, vooral via conditioneringsprincipes die weinig ruimte laten voor de ontwikkeling van ‘agency’ bij kinderen. De derde aanleiding: wat moeten/kunnen opvoeders, onderwijzers etc. met alle dramatiek die vrijwel ongefilterd de kinderwereld binnenkomt: terroristische aanslagen, opwarming van de aarde, polarisatie van bevolkingsgroepen. En tenslotte: er zijn veel wetenschappelijke aanwijzingen dat hoop en optimisme de ontwikkeling, het welbevinden en de gezondheid van kinderen sterk kunnen bevorderen!
Daarom wil ik het hebben over een nieuwe, hoopvolle pedagogiek.
